دانشنامه اسلامی
این زیارتگاه، در منطقه معروف به «الابیتر» در حومه شهر کربلا و در سه کیلومتری روستای ابراهیمیه، قرار دارد و از مناطق تابع «غاضریات» می باشد که در جاده کشاورزی روستایی واقع شده است و تا مرکز استان کربلا دوازده کیلومتر فاصله دارد.
ساختمان بقعه
بنای بقعه، پیش تر به شکل مربع و آباد و پر از زائر بود و گرداگرد آن، صحن کوچکی قرار داشت که به مرور زمان ویران شد. می گویند این مکان، پیش از این، باغی از املاک خاندان کمونه بود و در گذشته، به نام «شکارة الامام»، به معنای موقوفات قبر امام، معروف بوده است. بازسازی بقعه به هزینه خادم آن، حمزه سلطان و برخی از ساکنان اطراف، صورت گرفته است. ساختمان کنونی بقعه، مربع شکل و ابعاد هر ضلع آن، یازده متر و ارتفاع آن، چهار متر است. بالای مرقد، گنبدی مخروطی شکل، به ارتفاع تقریبی، چهار متر قرار دارد و روزنه ای در ساقه آن، قرار داده شده است. وسط اتاق، ضریح فلزی به رنگ سفید و به ابعاد ۳• ۶۵/ ۱ متر و به ارتفاع دو متر، از مرقد محافظت می کند.دور بقعه، درختان نخل و دیگر درختان، زینت بخش است و فضای مناسبی را برای استراحت زائران، پدید آورده است.
حرزالدین، محمد، مراقد المعارف، ج۱، ص۱۳۲.
نسب شریف شخص مدفون در بقعه، این گونه است: محمد بن ابی الفتح اخرس ابن ابی محمد بن ابی ابراهیم بن ابی الغنائم (در برخی نسخه های انساب ابوالفتیان آمده است.) بن عبدالله بن علی بن الحسن برکة بن ابی الطیب احمد الاکبر بن ابی علی حسن بن محمد الحائری بن ابراهیم المجاب ابن محمد العابد بن امام موسی کاظم (علیه السلام).
اعرجی، سیدجعفر، الاساس لأنساب الناس، ص۲۰۶.
...
