دانشنامه اسلامی
«البدیع فی علم العربیة»، اثر مبارک بن محمد شیبانی جزری ابی السعادات مجدالدین بن اثیر، کتابی است در علم نحو که به زبان عربی و حدودا در نیمه دوم قرن ششم هجری، نوشته شده است. تحقیق و تحصیح کتاب، توسط صالح العاید و فتحی علی الدین، صورت گرفته است. آنچه نشانگر اهمیت و ارزش کتاب می باشد، آن است که آثار پس از آن، در موارد زیادی از آن نقل کرده و به آن احاله داده اند؛ از جمله: ابوحیان نحوی در «التذییل و التکمیل» و سیوطی در «همع الهوامع».
[ویکی نور] البدیع فی علم العربیة، اثر مبارک بن محمد شیبانی جزری ابی السعادات مجد الدین بن اثیر، کتابی است در علم نحو که به زبان عربی و حدودا در نیمه دوم قرن ششم هجری، نوشته شده است.
تحقیق و تحصیح کتاب، توسط صالح العاید و فتحی علی الدین، صورت گرفته است.
آنچه نشانگر اهمیت و ارزش کتاب می باشد، آن است که آثار پس از آن، در موارد زیادی از آن نقل کرده و به آن احاله داده اند؛ از جمله ابوحیان نحوی در «التذییل و التکمیل» و سیوطی در «همع الهوامع».
کتاب با مقدمه ای مفصل از محققین آغاز و مطالب در دو قطب و هر قطب در بیست باب و یک خاتمه، در چهار جلد، ارائه گردیده است.
نویسنده، در ترتیب و تنظیم مطالب، از کتاب ابن دهان، با عنوان «بغیة الراغب فی تهذیب الفصول النحویة» سود برده است.
[ویکی فقه] البدیع فی علم العربیه (کتاب). «البدیع فی علم العربیة»، اثر مبارک بن محمد شیبانی جزری ابی السعادات مجدالدین بن اثیر است.
«البدیع فی علم العربیة»، اثر مبارک بن محمد شیبانی جزری ابی السعادات مجدالدین بن اثیر، کتابی است در علم نحو که به زبان عربی و حدودا در نیمه دوم قرن ششم هجری، نوشته شده است. تحقیق و تحصیح کتاب، توسط صالح العاید و فتحی علی الدین، صورت گرفته است. آنچه نشانگر اهمیت و ارزش کتاب می باشد، آن است که آثار پس از آن، در موارد زیادی از آن نقل کرده و به آن احاله داده اند؛ از جمله: ابوحیان نحوی در «التذییل و التکمیل» و سیوطی در «همع الهوامع».
ساختار
کتاب با مقدمه ای مفصل از محققین آغاز و مطالب در دو قطب و هر قطب در بیست باب و یک خاتمه، در چهار جلد، ارائه گردیده است. نویسنده، در ترتیب و تنظیم مطالب، از کتاب ابن دهان، با عنوان «بغیة الراغب فی تهذیب الفصول النحویة» سود برده است. بسیاری از مورخین و زندگی نامه نویسان، به این کتاب اشاره کرده و آن را از جمله آثار ابن اثیر دانسته اند. یاقوت حموی و قفطی، از آن با عنوان «البدیع فی النحو»، و سیوطی و ابن خلکان تحت عنوان «البدیع فی شرح الفصول فی النحو ابن دهان»، یاد کرده اند، اما سبکی، ابن تغری بردی و ابن شعار موصلی، نام آن را «البدیع فی علم الإعراب» دانسته اند. از جمله مصادری که نویسنده در تألیف اثر خویش از آن ها بهره برده و بدان ها تصریح نموده است، عبارتند از آثار و کتب بزرگانی همچون (به ترتیب میزان استفاده): سیبویه (با یکصد و بیست و یک نص منقول)، ابوالحسن أخفش (هشتاد رأی)، ابن سراج (هفتاد و چهار رأی)، خلیل بن احمد (چهل و هفت رأی)، ابوالعباس مبرد (پنجاه و دو رأی)، ابوعلی فارسی (سی و چهار رأی)، ابوعثمان مازنی ( بیست و دو رأی)، ابوزکریا فراء ( هجده رأی)، کسائی (هفده رأی)، یونس بن حبیب (چهارده رأی)، زجاج (سیزده رأی)، سیرافی (یازده رأی)، ابوعمرو بن علاء (ده رأی)، جرمی و ابن دهان (هرکدام هفت رأی)، ابوالخطاب اخفش اکبر (چهار رأی)، ابوزید و ثعلب (هرکدام سه رأی)، عیسی بن عمر و رمانی (هرکدام دو رأی) و...
گزارش محتوا
...
