دانشنامه اسلامی
ظهور تصوری که از وضع لفظ بر معنایی خاص ناشی می شود، عبارت است از دلالت یکایک الفاظ کلام (= مفردات) بر معانی لغوی یا ] آن. این قسم تابع علم به وضع است؛ بدین معنا که در صورت آگاهی شنونده از وضع، به آن معانی منتقل می شود؛ خواه قراینی بر خلاف آن باشد یا نباشد.
معنای ظهور تصدیقی
ظهور تصدیقی که از مجموع کلام ناشی می شود، عبارت است از دلالت کلام بر معنایی که مجموع کلام افاده می کند. دلالت مجموع کلام، گاه مطابق با تک تک الفاظ کلام است و گاه مغایر آن، در صورتی که در کلام قراینی وجود داشته باشد که موجب گردد معنای مجموع کلام به معنایی غیر از معنایی که مفردات بر آن دلالت دارد، برگردد.
زمان حاصل شدن ظهور تصدیقی
ظهور تصدیقی حاصل نمی شود مگر پس از تمام شدن کلام گوینده؛ زیرا گوینده تا زمانی که مشغول سخن گفتن است می تواند با ذکر قراینی در سخنان خود، معنای مقصود خویش را بفهماند. ظهور یاد شده، ظهور تصدیقی دومی را در پی دارد که عبارت است از دلالت کلام بر اینکه مقصود واقعی و جدّی گوینده همین ظهور تصدیقی اول است. این ظهور متوقف است بر عدم وجود هیچ قرینه و شاهدی بر خلاف ظهور تصدیقی نخست؛ خواه قرینه و شاهد متصل به کلام باشد و یا منفصل و جدا از آن؛ با این تفاوت که قراین منفصل، ظهور تصدیقی اول را از بین نمی برد؛ لیکن ظهور تصدیقی دوم را از بین می برد.
معقول نبودن تقسیم نزد برخی
...
