افسانه گویی

لغت نامه دهخدا

افسانه گویی. [ اَ ن َ / ن ِ ] ( حامص مرکب ) نقل گویی. قصه گوئی. ( ناظم الاطباء ). قصه پردازی. حکایت سازی. عمل افسانه گوی :
همه کارشان شوخی و دلبری
گه افسانه گویی گه افسونگری.نظامی.و رجوع به افسانه گو شود.

فرهنگ عمید

قصه گویی، افسانه گفتن.

فرهنگ فارسی

نقل گویی قصه گوئی قصه پردازی