اصحاب سبت و یهود

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اصحاب سبت و یهود (قرآن). براساس آنچه در سفر پیدایش از عهد عتیق آمده است، خداوند پس از خلق جهان در شش روز، در هفتمین روز دست از کار کشید و «آرام گرفت» و به همین دلیل آن روز را مقدس داشت. تقدس روز سبت، در وصیت چهارم از وصایای ده گانه حضرت موسی (علیه السلام) آمده، و به عنوان یکی از شرایع دین یهود مطرح گردیده است.
در قرآن کریم، ماجرای اصحاب سبت و مسخ شدن آنان به بوزینگان عاملی برای سرزنش یهودیان شمرده شده است، آنجاکه می فرماید: قل هل انبئکم بشر من ذلک مثوبة عند الله من لعنه الله وغضب علیه وجعل منهم القردة والخنازیر وعبد الطغوت اولـئک شر مکانا واضل عن سواء السبیل (بگو آیا شما را به بدتر از صاحبان این کیفر در پیشگاه خدا خبر دهم همانان که خدا لعنتشان کرده و بر آنان خشم گرفته و از آنان بوزینگان و خوکان پدید آورده و آنانکه طاغوت را پرستش کرده اند اینانند که از نظر منزلت بدتر و از راه راست گمراه ترند). (مقصود از «منهم القردة» اصحاب سبت اند.) وسـلهم عن القریة التی کانت حاضرة البحر اذ یعدون فی السبت اذ تاتیهم حیتانهم یوم سبتهم شرعا ویوم لایسبتون لاتاتیهم کذلک نبلوهم بما کانوا یفسقون. (مقصود از «واسئلهم» استفهام توبیخ است؛ نه استفهام سؤال.)
← دیدگاه تفسیر نمونه
یکی دیگر از مواردی که در قرآن به آن اشاره شده این است که مسخ شدن اصحاب سبت به بوزینگان، نشان شرارت و گمراهی آنان می باشد همچنانکه می فرماید:قل هل انبئکم بشر من ذلک مثوبة عند الله من لعنه الله وغضب علیه وجعل منهم القردة والخنازیر وعبد الطغوت اولـئک شر مکانا واضل عن سواء السبیل (بگو آیا شما را به بدتر از صاحبان این کیفر در پیشگاه خدا خبر دهم همانان که خدا لعنت شان کرده و بر آنان خشم گرفته و از آنان بوزینگان و خوکان پدید آورده و آنانکه طاغوت را پرستش کرده اند اینانند که از نظر منزلت بدتر و از راه راست گمراه ترند). (با توجه به این که خطاب آیه به یهودیان و منظور از «القردة» اصحاب سبت باشد، برداشت یاد شده قابل استفاده است.)
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم