دانشنامه اسلامی
جناب شعیب و یارانش در برابر ستم ها و مشکلاتی که دشمنانشان بوجود می آوردند مقاومت کرده و بر عقیده راستین خویش باقی ماندند. قال الملا الذین استکبروا من قومه لنخرجنک یـشعیب والذین ءامنوا معک من قریتنآ او لتعودن فی ملتنا قال او لو کنا کـرهین(سران قومش که تکبر می ورزیدند گفتند: ای شعیب یا تو و کسانی را که با تو ایمان آورده اند از شهر خودمان بیرون خواهیم کرد یا به کیش ما برگردید گفت آیا هر چند کراهت داشته باشیم.) علامه طباطبایی فرموده اند: از آنجایی که تهدید خود را بطور قطع خاطرنشان شعیب کردند، همچنانکه از لام و نون تأکید در دو جمله (لنخرجنک)و (او لتعودن) بر می آید شعیب ترسیده و از خدای تعالی فتح و فیروزی و نجات از این گرفتاری را طلب نمود، و گفت : (ربنا افتح بیننا...). قد افترینا علی الله کذبا ان عدنا فی ملتکم بعد اذ نجنا الله منها وما یکون لنآ ان نعود فیهآ الا ان یشآء الله..(اگر بعد از آنکه خدا ما را از آن نجات بخشیده (باز) به کیش شما برگردیم در حقیقت به خدا دروغ بسته ایم و ما را سزاوار نیست که به آن بازگردیم مگر آنکه خدا پروردگار ما بخواهد (که) پروردگار ما از نظر دانش بر هر چیزی احاطه دارد بر خدا توکل کرده ایم بار پروردگارا میان ما و قوم ما به حق داوری کن که تو بهترین داورانی.) در المیزان آمده است:شعیب علیه السلام در آیه شریفه از ارتداد واعراض از دین توحید اظهار کراهت نموده و با جمله (قد افترینا علی الله کذبا) و سایر جملات بعدی کراهت خود را توجیه نموده ، فهمانید در صورتی که او و قومش مجبور به اختیار یکی از دو شق ارتداد و یا تبعید شوند جز شق دوم را اختیار نخواهند کرد.
