دانشنامه اسلامی
(۱) آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، بیروت ۱۳۹۸/ ۱۹۷۸.(۲) ابن الجزری، غایة النهایة فی طبقات القراء.(۳) ابن ندیم، الفهرست.(۴) الامام سیدمحسن الامین، اعیان الشیعة، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.(۵) محمد بن محمد بن محمد بن علی بن یوسف الجزری، تحبیرالتیسیر فی قراءات الائمة العشرة، بیروت ۱۴۰۴/ ۱۹۸۳.(۶) یاقوت حموی، معجم الادباء.(۷) خطیب بغدادی، تاریخ بغداد.(۸) ابوالقاسم الزجاجی، الایضاح فی علل النحو، چاپ د مازن المبارک.(۹) جلال الدین عبدالرحمن سیوطی، بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین و النحاة، ۱۳۸۴/۱۹۶۴.(۱۰) حسن صدر، تأسیس الشیعة لعلوم الاسلام.(۱۱) صلاح الدین خلیل بن ایبک صفدی، الوافی بالوفیات ۱۴۰۱/ ۱۹۸۱.(۱۲) القفطی، انباه الرواة، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۶۹/ ۱۹۵۰؛
[ویکی شیعه] اَحمد بن مُحمّد طَبَری از علمای علمِ نحوِ بغداد در قرن چهارم قمری بود. او نزد ابو منذر، نُصَیر بن یوسف و هاشم بن عبدالعزیز شاگردی کرد. در علم حدیث و قرائت مهارت داشت و شاگردانی را در این دو علم تربیت کرد. آراء او در قرائت در کتاب تحبیر التیسیر آمده است.
نام او احمد بن محمد بن یزدیار بن رستم و نام جدش به گونه های مختلف ثبت شده است، آقابزرگ نام جد او را با اسامی گوناگونی چون یزدبان، یزدیار و نردبان ذکر کرده است.
سید حسن صدر او را شیعی مذهب، و خاندانش را، خاندانی بزرگ و جلیل القدر در شیعه امامیه دانسته است. آقابزرگ طهرانی او را هم شیعه دانسته است.
