دانشنامه اسلامی
اجتهاد مرکب، یا تلفیق در اجتهاد، به معنای آن است که مجتهدی، در یک موضوع که دو یا چند مجتهد، در آن اجتهاد نموده و دو یا چند نظریه متفاوت ارائه داده اند، دست به اجتهادی جدید بزند و نظری را ارائه نماید که تلفیقی از نظریات مجتهدان قبلی است، و به عنوان رأی جدید مطرح می شود در واقع، او از هر قولی، بخشی را گرفته و تلفیقی از آن ها را به عنوان نظر خود مطرح می نماید.
از نظر اهل سنت
لازم به ذکر است که این اصطلاح در کتاب های اهل سنت به ندرت به کار رفته است و شاید اولین بار در کلام « شیخ احمد سنهوری » به کار گرفته شده و تعریف یاد شده، از وی نقل گردیده است. به «سنهوری» اشکال شده که تعریف این اصطلاح، با نامی که بر آن گذاشته شده، تناسب ندارد، زیرا اگر نظر مجتهد طبق مبانی اجتهادی به دست آمده باشد، به آن اجتهاد مصطلح می گویند و وجهی برای تغییر نام آن به اجتهاد تلفیقی و مرکب وجود ندارد، و اگر شخص بدون به کارگیری اصول اجتهاد ، چند نظر را با یک دیگر ترکیب نموده است، به آن، اجتهاد اطلاق نمی شود.
عناوین مرتبط
...
