دانشنامه اسلامی
ابوالحسن علی بن عیسی رمانی (متوفای ۳۸۴) که به اِخشیدی نیز شهرت دارد، تفسیری به نام الجامع الکبیر فی التفسیر دارد که عبدالملک بن علی موذن هروی (متوفای ۴۸۹) آن را خلاصه کرده است.
نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۷۲.
او عالمی دانا و فرزانه و در فقه و اصول و تفسیر توانا بود. خردگرا بود و راه خردگرایان را می پیمود. ابوحیان توحیدی درباره او می گوید: کسی مانند او دیده نشده است که در فزونی دانش و بینش شناخته شده و در حل معضلات توانا باشد؛ علاوه بر خداگونه بودن و تدین کامل او، فصاحت او در کلام و بیزاری او از زشتی ها و عفت و پاکی او قابل توجه است. کتاب دیگر وی در اعجاز قرآن به نام النکت فی اعجاز القرآن در دست است.
داودی، شمس الدین، طبقات المفسرین، ج۱ ص۴۲۴، شماره ۳۶۵.
شیخ طوسی و طبرسی فراوان از تفسیر او بهره گرفته اند. شیخ، تفسیر او را به نیکی و میانه روی یاد می کند.
طوسی، محمد بن حسن، تفسیر التبیان، ج۱، ص۱.
...
