دانشنامه اسلامی
نام وی علی بن محمد بن احمد غزی مکی است که کنیه اش نور الدین و شهرت به ابن صباغ دارد.
وی در همان شهر (مکه) بالید و تحصیلات علمی خود را ادامه داد و در سال 855 در همان شهر دیده از جهان فرو بست. ابن صباغ فقیهی مالکی مذهب بود.
برخی از کتابهای تألیف شده توسط ابن صباغ عبارتند از: الفصول المهمه فی معرفة الائمه؛ العِبر فیمن شفّه النَظر؛ تحریر النقول فی مناقب اُمنا حواء و فاطمة البتول؛ العقود الؤلؤیه و اللآلی الثمینة فی فضائل العترة الامینة؛ قصائد فی مدح امیر المؤمنین(ع).
ابن صباغ با ارادتی که به اهل البیت داشت کتاب الفصول المهمه را نوشت ولی از این که عده ای با دیدن این کتاب وی را به «رفض» متهم کنند ابراز نگرانی کرده و برای رفع این اتهام، اشعاری را از شافعی در این زمینه نقل می کند که بر اساس نگاه ظاهری می باید او را هم «رافضی» و هم «ناصبی» دانست زیرا هم فضائل علی و هم فضائل ابوبکر را نقل کرده است.
