دانشنامه اسلامی
وی ادب و اخبار عرب را ابتدا از پدر و سپس از استادان بزرگی چون ابوعُبیده، مَعْمَر بن مثنّی و اصمعی و محمد بن بشار بن بُرد فراگرفت. پس از آن برای استماع و جمع حدیث راهی بغداد شد و به زودی یکی از بزرگ ترین محدثان و آگاهان به اخبار و ادب عربی گردید؛ چندان که تاریخ نگارانی مانند طبری و محدثانی چون ابن ماجه از او روایت کرده اند. ابن جبّان و دارقطنی او را ثقه دانسته اند.
ابن شبه از جمله کسانی است که در مسئله خلق قرآن، گرفتار آمد؛ وی به مخلوق بودن قرآن قائل بود؛ ازاین رو، او را کافر خواندند؛ به همین جهت، کتاب های او را پراکندند و وی خانه نشین شد.
ابن شبّه را می توان یکی از پیشاهنگان نهضت جمع و تدوین اخبار و نوادر عرب که تقریباً از اواسط قرن دوم هجری با تلاش کسانی چون ابوعبیده و اصمعی شروع شده و در زمان او شکل جدی تر و جدیدتری به خود گرفته بود، به شمار آورد. او و کسانی چون زبیر بن بَکّار به جمع آوری شعر و اخبار کهن عرب که بیم فراموشی و نابودی آنها می رفت، همت گماشتند و بدین سان، گنجینه بزرگی از آثار گذشتگان را فراهم آوردند.
نوشته های ابن شبه، چندین قرن مورد استفاده و استناد مؤلفان بزرگ قرار گرفت و کسانی همچون طبری و ابوالفرج اصفهانی از آنها بهره بسیار برده اند.
وی در سرودن شعر نیز مهارت داشته و ابیاتی از اشعار وی به طور پراکنده در آثار مرزبانی، ابن ندیم ، خطیب بغدادی و یاقوت مضبوط است.
