معنی ابراهیم بن شعیب

ابراهیم بن شعیب

لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن شعیب. [ اِ م ِ ن ِ ش ُ ع َ ] ( اِخ ) یکی از هفت محدث است که از سحنون روایت کرده اند. در اواسط قرن سوم هجری در البیره یکی از شهرهای اندلس ظهور کرد. شش تن دیگر راویان سحنون : احمدبن سلیمان بن ابی الربیع. سلیمان بن نصر. ابراهیم بن خالد. ابراهیم بن خلاد. عمربن موسی الکنانی. سعیدبن نمر غافی.
ابراهیم بن شعیب مدنی. [ اِ م ِ ن ِ ش ُ ع َ ب ِ م َ دَ ] ( اِخ ) یکی از رجال حدیث است. ابن وهب از او روایت کرده و ابن معین او را بضعف روایت منسوب میکند.