ستوق

لغت نامه دهخدا

ستوق. [ س َ س ُت ْ تو ] ( معرب ، اِ ) درم نبهره منقوش و قلب ، معرب سه تو. ( منتهی الارب ) ( النقود ص 147 ) ( جوالیقی ص 203 ).

فرهنگ فارسی

۱ - سه تار ستار .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سُتّوق از جمله الفاظی است که در فقه کاربرد دارد.
درهم مغشوش و ناخالص را سُتّوق می گویند.
تبیین معنای سُتوق
ستّوق تعریب شده از دو کلمه فارسی «سه» و «توق» به معنا طبقه و لایه است. این عنوان به درهمی اطلاق می شد که لایه اصلی و میانی آن از مس یا سرب و یا فلزی دیگر بود، لیکن دو لایه رویین و زیرینش آب نقره کاری و به عنوان نقره داد و ستد می شد.
کاربرد سُتوق در باب تجارت
این عنوان به مناسبت در باب تجارت به کار رفته است.ستّوق از دراهم تقلبی و مغشوش به شمار می رود و معامله با آن جز در مواردی صحیح نیست.