لغت نامه دهخدا رجد. [ رَ ] ( ع مص ) لرزیدن. ( آنندراج ). لرزیدن شخص : رُجِدَ الرجل ( مجهولاً ) رجداً؛ لرزید آن مرد. ( از ناظم الاطباء ). لرزیدن : رُجِدَرجداً ( مجهولاً ). ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
