دندانه دندانه

لغت نامه دهخدا

دندانه دندانه. [ دَ دا ن َ / ن ِ دَ دان َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) مضرس. دارای برجستگیها و بریدگیهای برکناره مانند چرخ ساعت و جز آن : تضریس ؛ دندانه دندانه کردن. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دندانه شود.

فرهنگ فارسی

مضرس . دارای برجستگی ها و بریدگی های بر کناره مانند چرخ ساعت و جز آن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم