لغت نامه دهخدا دبابیس. [ دَ ] ( ع اِ ) ج ِ دبوس. ( منتهی الارب ): وقد وقف له البخاری فی موقفه بالامس و عد الی اضجاره فامر بشدخ رأسه بالدبابیس. ( الجماهر بیرونی ص 64 ).
