خط قاطع

لغت نامه دهخدا

خط قاطع. [ خ َطْ طِ طِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خطی که ببرد و قطع کند یک جزء از دایره را. ( ناظم الاطباء ). || هر خطی که صفحه یا جسم یا خطی دیگر را قطع کند و با آن زاویه ای بسازد.

فرهنگ فارسی

خطی که ببرد و قطع کند یک جزئ از دایره را یا هر خطی که صفحه یا جسم یا خطی دیگر را قطع کند و با آن زاویه ای بسازد .

فرهنگستان زبان و ادب

{secant} [ریاضی] خط قطع کنندۀ یک خم متـ . قاطع

ویکی واژه

خط قطع‏کنندۀ یک خم
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم