معنی حسن بن بویه

حسن بن بویه

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:رکن الدوله دیلمی، ابوعلی حسن بن بویه (۲۸۶ـ۳۶۶ق)

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] حسن بن بویه، ملقب به رکن الدوله، دومین برادر از سه برادرِ مؤسس سلسله آل بویه و حکمران منطقه جبال است. وی برای گسترش قلمرو حکومت آل بویه در مناطق ری، جبال، طبرستان و گرگان، جنگ های متعددی در سال های متمادی داشت. سرسخت ترین رقیب او وشمگیر بود که با مرگ او، آرامش بر حکومت آل بویه در ری و طبرستان حاکم شد. حسن اواخر عمرش قلمرو خود را میان سه فرزند خویش تقسیم نموده و عضدالدوله را به جانشینی خود برگزید.
کنیه اش ابوعلی بود و در حدود سال ۲۸۴ق در دیلم به دنیا آمد. بعدها او و برادرانش به سپاهی گری مشغول شدند و تحت فرمان سردار دیلمی، ماکانِ کاکی، قرار گرفتند. پس از قدرت یافتن مرداویج بن زیار (حک: ۳۱۶ـ۳۲۳) در منطقه جبال و غلبه بر ماکانِ کاکی، به او پیوستند.