تندرای

لغت نامه دهخدا

تندرأی. [ ت ُ رَءْی ْ ] ( ص مرکب ) کوتاه اندیش. ( غیاث اللغات ). کنایه از ناعاقبت بین و کوته اندیش. ( آنندراج ). بی پروا و بی فکر و بی اندیشه و غافل. ( ناظم الاطباء ). تندرای :
مکن مردم آزاری ای تندرای
که ناگه رسد بر تو قهر خدای.سعدی ( از آنندراج ).رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ عمید

بی اندیشه، بی پروا.

فرهنگ فارسی

کوتاه اندیش . کنایه از ناعاقبت بین و کوته اندیش .