لغت نامه دهخدا
بیهی. [ ب َ ] ( اِخ ) محدث است و از عروه روایت کند. ( از منتهی الارب ) ( یادداشت مؤلف ).
بیهی
بیهی. [ ب َ ] ( اِخ ) محدث است و از عروه روایت کند. ( از منتهی الارب ) ( یادداشت مؤلف ).
بیهی. [ ب َ ] ( اِخ ) محدث است و از عروه روایت کند. ( از منتهی الارب ) ( یادداشت مؤلف ).
