لغت نامه دهخدا بلدام. [ ب ِ ] ( ع ص ) مردکندخاطر گران سنگ مضطرب خلقت. ( منتهی الارب ). مرد ثقیل مضطرب خلق. ( از اقرب الموارد ). بِلدامَه. بَلَندم.
