بع بع

لغت نامه دهخدا

بعبع. [ ب َ ب َ ] ( اِ صوت ) بع. در تداول عامه آواز بَرَّه و گوسفند. و بز و بزغاله. رجوع به بع شود.
بعبع. [ ب َ ب َ ] ( ع اِ ) اول جوانی. || آواز ریختن آب از آوند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء )( آنندراج ). || آوایی شبیه آواز بوقلمون ویا غلغل بطری که شتر از خود برآرد. ( دزی ج 1 ص 98 ).