بارکده. [ ک َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) بارانداز. شهری بازرگانی که محل افکندن مال التجاره باشد. موضعی که چون انبار مال التجاره باشد واین کلمه را صاحب حدود العالم در معانی مزبور آورده است : عمان شهری است عظیم... و بارکده همه جهان است و هیچ شهری نیست اندر جهان که در وی بازرگانان توانگرتر از آنجا بود. ( حدود العالم ). شوش ، شهری است [ بخوزستان ] توانگر و جای بازرگانان و بارکده خوزستان است و از وی جامه و عمامه خز خیزد. ( حدود العالم ). جاجرم... بارکده گرگان است. ( حدود العالم ). بلخ... بارکده هندوستان است. ( حدود العالم ). رجوع به بارگاه شود.
فرهنگ عمید
بارخانه، بارانداز.
فرهنگ فارسی
بار انداز شهری بازگانی که محل انداختن بار است
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] بارکده (یا بارگاه، بارگه)، شهر یا بندری که محل نگهداری کالاهایی بود که از مناطق دیگر می آوردند و پس از انبارکردن موقت آن ها را در شهرها و مناطق دیگر توزیع می کردند. دردوره رونق بازرگانی بلاد اسلامی در سده های چهارم و پنجم هجری، بارکده های مهمی بود که هر یک به نام منطقه یا مناطقی معروف بود، از جمله: سیراف و ماهی روبان (ماهی رویان) که بارگاه پارس بودو هرمز که بارگه کرمان به شمارمی رفت. جاجرم بارکده گرگان و شوش بارکده خوزستان بود و در خراسان شهر بلخ بارکده هندوستان بود و عمان بارکده همه جهان محسوب می شد. معادل عربی بارکده در متون عربی جغرافیای اسلامی برای این مفهوم اصطلاح «فُرْضَة» و گاه «خزانه» به کار رفته است. مفهوم فرضه در اشعار کلمه فرضه، و نیز فرضه گاه که در اشعار نظامی و خاقانی و به معنی بندر و بندرگاه استعمال شده است. مفهوم فرضه در متون فارسی ...
