باد گذار

لغت نامه دهخدا

بادگذار. [ گ ُ ] ( اِ مرکب ) روزن باد که گذرگاه باد باشد. ( آنندراج ). روزنی که روی بر باد بود و بادگیر. ( ناظم الاطباء: بادگزار ( کذا ) ). آنجا که همیشه باد درگذرد. منخرق الریح. بادگذر. ( منتهی الارب ). || افسانه گو و داستان گو را گویند. ( آنندراج ). قصه خوان. ( ناظم الاطباء: بادگزار ).

فرهنگ فارسی

روزن باد که گذرگاه باد باشد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال تاروت فال تاروت فال مارگاریتا فال مارگاریتا استخاره کن استخاره کن