اوشال

لغت نامه دهخدا

اوشال. [ اَ ] ( اِ ) تالاب و برکه و آب انبار و خزانه های آب در کوهها. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( هفت قلزم ). برکه و آب گیر. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).
اوشال. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ وَشَل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). رجوع به وشل شود.

فرهنگ عمید

۱. برکه، تالاب.
۲. محل جمع شدن آب در کوه.

فرهنگ فارسی

جمع وشل