امر پذیر

لغت نامه دهخدا

امرپذیر. [ اَ پ َ ] ( نف مرکب ) پذیرنده فرمان. قبول کننده امر. ( فرهنگ فارسی معین ).

( اسم ) پذیرند. فرمان قبول کنند. امر .