الوذ

لغت نامه دهخدا

الوذ. [ اَ ل َ ] ( اِخ ) نام جایی است در شعر هذیل. ابوقلابه هذلی گوید:
رُب ْهامة تبکی علیک کریمة
بألوذ او بمجامعالاضجان
و اخ یوازن ما جنیت بقوة
و اذا غویت الغی لایلحان.( از معجم البلدان ).