معنی اصلب | لغت یاب

اصلب

لغت نامه دهخدا

اصلب. [ اَ ل َ ] ( ع ن تف ) سخت تر. محکم تر. استوارتر. صلب تر. ( ناظم الاطباء ).
- امثال :
اصلب من الانضر.
اصلب من الجندل .
اصلب من الحجر.
اصلب من الحدید.
اصلب من النضار.
اصلب من عودالنبع.
اصلب. [ اَ ل ُ ] ( ع اِ ) ج ِ صُلب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).ج ِ صُلب ، مهره پشت یعنی استخوان پشت. ( آنندراج ).