معنی استجه | لغت یاب

استجه

لغت نامه دهخدا

استجه. [ اَ ت ِ ج َ ] ( اِخ ) شهری به اسپانیا. ( نخبة الدهردمشقی ص 242 ). ناحیه ای از اندلس متصل بتوابع ریة، بین قبله و مغرب قرطبه ، بالای نهر غرناطه. ( مراصد الاطلاع ). نام شهری به اسپانیا میان قبره و اشونه. ( ابن جبیر ). شهری از اعمال قرطبه. ( نفخ الطیب ). رجوع به روضات الجنات ص 65 و نزهة القلوب ص 3 و ص 265 و الحلل السندسیّه ج 1 ص 40، 74، 132، 133، 134، 205، 234 شود:
فانصرف الامیر من غزاته
و قد شفاه اﷲ من عداته
و قبلها ماخضعت و اذعنت
استجة و طالما قد صنعت
و بعدها مدینة الصنجیل
مااذعنت للصارم الصقیل.( عقدالفرید چ محمد سعید العریان ج 5 ص 265 ).