ازول

لغت نامه دهخدا

ازول. [ اَ ] ( ع ص ) سخت. ج ، اُزْل.

فرهنگ فارسی

سخت

دانشنامه عمومی

آزول. آزول رده ای از ترکیبات ناجورحلقهٔ پنج عضوی است که دارای اتم نیتروژن و دست کم یک اتم غیرکربنی دیگر مانند نیتروژن، گوگرد یا اکسیژن در حلقه اند.
ایمیدازول و دیگر پنج عضو آروماتیکی سیستم های ناجورحلقه با دو نیتروژن در طبیعت به فراوانی یافت می شوند و هستهٔ بسیاری از زیست مولکول ها مانند هیستیدین ها را تشکیل می دهند.