اردهن. [ اَ دَ ] ( اِخ ) قلعه ای است حصین از اعمال ری از ناحیه دنباوند و طبرستان ، بین آن و ری سه روزه راه است. ( معجم البلدان ) ( مرآت البلدان ). بستانی در دائرةالمعارف گوید: اردهن از قلعه های باطنیان و اسماعیلیان است که ابوالفتوح خواهرزاده حسن بن الصباح آن را بتصرف درآورد و آن از استوارترین قلاع زمین است و از این رو تاج الدین بسطامی حکایت کرده : آنگاه که خوارزمشاه از مقابله چنگیزخان فرار کرد و به عراق شد مرا احضار کرد و ده صندوق پر از جواهر و لاَّلی که خراج زمین با آن معادل نبود بمن سپرد و بفرمود تا آنرا بقلعه اردهن که قلعه ای حصین بود برم. سپس تاتار آن قلعه بگشودند و بعضی گفته اند که اگر در اردهن یک تن بود، تصرف قلعه بقهر امکان نداشت ، مگر آنگاه که به آذوقه محتاج میشد. ( ضمیمه معجم البلدان ). رجوع به تاریخ مغول ص 38، 41، 130، 131 و رجوع به اردهین شود.
