ادب سنج

لغت نامه دهخدا

ادب سنج. [ اَ دَ س َ ] ( نف مرکب ) ادب آموز :
ولیک ای ادب سنج بازار و کوی
بجای اناالحق اناالعبد گوی.ملاطغری ( در تعریف اهل میخانه ).|| شاگرد. ( آنندراج ).