لغت نامه دهخدا اخترام. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) اقتطاع. ( زوزنی ). استیصال. بریدن. || نزار کردن. || اخترام منیّه کسی را؛ گرفتن مرگ او را. || ز بیخ برکندن ِ مرگ قومی را. از بن برکندن. || مردن. || ربودن.
