ابن ظفر

لغت نامه دهخدا

ابن ظفر. [ اِ ن ُ ظَ ف َ ] ( اِخ ) حجةالدین ابوعبداﷲ محمدبن ابی محمد صقلی. مولد او صقلیه. در مکه پرورش یافته. کتابی باسلوب کلیله ودمنه دارد موسوم به سلوان المطاع فی عداون الاتباع و آنرا به ابوعبداﷲ محمدبن ابی القاسم اهدا کرده است ، در سال 554 هَ.ق. متن عربی کتاب در قاهره به طبع رسیده و بترکی و ایتالیائی وانگلیسی ترجمه شده است و آنرا بفارسی نیز بنام ریاض الملوک فی ریاضات السلوک ترجمه کرده و شرح حال شیخ اویس جلایری را بدان افزوده اند، با تقدیم و تأخیری در ابواب و فصول. و خیرالبشر بخیرالبشر. او در شهر حماه به سال 565 درگذشته است. ( ابن خلکان ) ( بغیةالوعاة ).

فرهنگ فارسی

مولد او صقلیه و در مکه پرورش یافت

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ ظَفَر، ابوعبدالله ، محمد بن عبدالله بن محمد (۴۹۷- ۵۶۵ق ۱۱۰۴-۱۱۷۰/م )، ادیب ، لغوی ، مفسّر و شاعر است.
تاریخ درگذشت او را ۵۶۷ و ۵۶۸قمری و کُنیه او را ابوجعفر و ابوهاشم نیزگفته اند.
زادگاه
یاقوت و صفدی زادگاه او را صقلیه ، فاسی و سیوطی مکه دانسته اند. ابن ظفر دوران کودکی را در مکه گذرانید و نسبت مکّی وی نیز از همین جاست .
کسب دانش
در کودکی موطن خود را ترک کرد و برای کسب دانش راهی ِ مصر، مغرب و اندلس شد.
مشایخ
...