مردم گریزی

لغت نامه دهخدا

مردم گریزی. [ م َ دُ گ ُ ] ( حامص مرکب ) گوشه گیری. اعتزال. عمل مردم گریز. رجوع به مردم گریز شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم