لغت نامه دهخدا ( قوالة ) قوالة. [ ق َوْ وال َ ] ( ع ص ) مبالغه است. گویند: رجل قوالة؛ مرد نیکوگفتار. ( ناظم الاطباء ). بسیارگوی و زبان آور. قَوّال. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به قوال شود.
