لغت نامه دهخدا ( فالقة ) فالقة. [ ل ِ ق َ ] ( ع اِ ) زمین پست میان دو پشته. ( منتهی الارب ). رجوع به فالق شود.
فرهنگ اسم ها اسم: فالقه (دختر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: fāleqe) (فارسی: فالِقه) (انگلیسی: faleghe) معنی: فالق، شکافنده، ( مؤنث فالق )
