غان و غون. [غان ْ ن ُ ] ( اِ صوت مرکب ) حکایت صوت بچه های دوسه ماهه. و بطور کلی اصوات نامفهوم که از دهان طفل شیرخواره پیش از سخن گفتن برمی آید. و با افتادن و کردن صرف شود: بچه به غان و غون افتاد. بچه غان و غون می کند.
فرهنگ فارسی
( اسم ) حکایت صوت کودکان دوسه ماهه و هر صوت نامفهوم که از دهان طفل شیر خواره بیرون آید .
