لغت نامه دهخدا عیم. [ ع َ ] ( ع اِمص ) آرزوی شیر آمدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بودن «عیمة» در شخص. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عیمة شود. || تشنه شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). عَیمة. رجوع به عیمة شود.
