لغت نامه دهخدا عیب سوز. [ ع َ / ع ِ ] ( نف مرکب ) عیب سوزنده. ازبین برنده عیب. سوزنده نقص و عیب : خامشی او سخن دلفروزدوستی او هنر عیب سوز.نظامی.
