عمارت پذیر

لغت نامه دهخدا

عمارت پذیر. [ ع َ / ع ِ رَ پ َ ] ( نف مرکب ) قابل آبادانی و زراعت. ( ناظم الاطباء ). آبادی پذیر. آبادانی پذیر. که قبول تعمیرو مرمت و ساختمان کند. سزاوار آبادانی :
چو آمد بجایی که بود آبگیر
بر و بوم آنجا عمارت پذیر.نظامی.چنین گفت با پور دهقان پیر
که تفلیس از او شد عمارت پذیر.نظامی.شبان گفت کای خسرو تخت گیر
بتاج تو عالم عمارت پذیر.نظامی.

فرهنگ فارسی

قابل آبادانی و زراعت آبادی پذیر آبادانی پذیر
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال امروز فال امروز فال ورق فال ورق فال فنجان فال فنجان فال لنورماند فال لنورماند