عظامی. [ ع ِ ]( ص نسبی ) منسوب به عظام. آنکه به استخوانهای پوسیده یعنی مفاخر پدران بالد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). مقابل عصامی : اگر به آن نفس و خرد و همت اصل بودی نیکوتر بودی که عظامی و عصامی بس نیکو باشد ولیکن عظامی به یک پشیز نیرزد چون فضل و ادب و درس ندارد. ( تاریخ بیهقی ص 415 ). رجوع به عصامی شود.
