عشقدان

لغت نامه دهخدا

عشقدان. [ ع ِ ] ( اِ مرکب ) مجمر عشق. جایگاه عشق. کنایه از معشوق :
شهری به فتنه شد که فلانی ازآن ِ ماست
ما عشقباز صادق و او عشقدان ماست.خاقانی.یک شب به دو آفتاب بگذار
یک دل به دو عشقدان برافروز.خاقانی.