دانشنامه اسلامی
عبدالرحمان بن حجّاج در قرن دوم هجری قمری می زیست. کنیه او ابوعلی است. درباره زندگی وی اطلاعات چندانی در دست نیست. تنها می دانیم که اصالتا کوفی و ساکن بغداد بوده است. شغل او را تجارت سابری (پارچه های نازکی که در سابور فارس بافته می شد) نوشته اند و به همین دلیل به او بیاع السابری (فروشنده سابری) لقب داده اند. همچنین در کتاب های رجالی ذکر شده که وی با امام رضا ملاقات داشته و در زمان امامت ایشان از دنیا رفته است؛ بنابراین وفات وی احتمالا اندکی پس از سال ۱۸۳ قمری رخ داده است. امام صادق(ع)در روایتی، عبدالرحمن بن حجاج را جزو کسانی ذکر کرده که در مدینه از دنیا رفته است.
او در منابع اصلی حدیثی شیعه، پانصد و ده حدیث از سه امام مذکور نقل کرده است. تقریبا تمامی منابع رجالی او را توثیق و تمجید کرده اند و حتی شیخ مفید او را از خواص و بزرگان اصحاب امام صادق(ع) دانسته است و بر اساس نقل شیخ طوسی در الغیبة او از نمایندگان و وکیلان امام بود.
