لغت نامه دهخدا
طلو. [ طَل ْوْ ] ( ع مص )پای بچه چهارپایان بستن. ( منتهی الارب ). ببستن پای بچه چهارپای که زنگله دارد. ( تاج المصادر بیهقی ).
طلو. [ طُل ْوْ ] ( ع ص ) قابض باریک اندام. || ( اِ ) گرگ. ( منتهی الارب ). ( بکسر ) بعربی اسم ذئب است و بفارسی مس را نامند. ( فهرست مخزن الادویه ).
