صید گیر

لغت نامه دهخدا

صیدگیر. [ ص َ/ ص ِ ] ( نف مرکب ) شکارگیر. آنچه صید بچنگ آرد. صیدشکر :
کجا گشت شاهین او صیدگیر
ز شاهی گردون برآرد نفیر.نظامی.روز صیادم بد و شب پاسبان
تیزچشم و صیدگیر و دزدران.مولوی.