لغت نامه دهخدا صلح فرما. [ ص ُ ف َ ] ( نف مرکب ) صلح فرماینده. امرکننده صلح. وادارکننده به آشتی : بی زری داشت ترا بر سر جنگ صلح فرمای تو زر بایستی.خاقانی.رجوع به صلح شود.
