شکر خندی

لغت نامه دهخدا

شکرخندی. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ خ َ ] ( حامص مرکب ) حالت و چگونگی شکرخند. شیرین لبخندی. شیرین تبسمی :
بجز از خوبی و شکرخندی
داشت پیرایه هنرمندی.نظامی.شکر ناب در شکرخندی
عقد عناب در گهربندی.نظامی.و رجوع به شکرخند وشکر خندیدن شود.