شوخ طبعی

لغت نامه دهخدا

شوخ طبعی. [ طَ ] ( حامص مرکب ) تیزطبعی. بذله گویی.

فرهنگ فارسی

خوش طبعی بذله گویی .

فرهنگستان زبان و ادب

{humour} [روان شناسی] توانایی درک یا بیان جنبه های طنزآمیز موقعیت ها