شهودگرایی
دانشنامه آزاد فارسی
در فلسفۀ ریاضیات، نظریه ای مبنی بر این که قضیه ها را فقط می توان بر مفاهیمی شهودی، مانند وحدت و کثرت، بنا نهاد که مستقیماً و به راحتی دریافته می شوند. از این منظر، کاربرد مفهومی مانند بی نهایت، که تجربه ای شهودی دربارۀ آن در دست نیست، مجاز نیست.
